Penvis Avontuur in France

Vanaf Januari  heb ik mij bezig gehouden met “achterstallig onderhoud” mbt  steeds maar voor mij uit geschoven zaken. En ik moet zeggen als dat dan weer achter de rug is..dat ruimt op, maar ook in je hoofd! Het lezen en reageren op berichten van medebloggers is er bij ingeschoten..sorry daarvoor. Er is in die periode wel een paar keer gevist, maar bij mij bleef de teller op nul staan.

In de 2^e week van Maart had ik een vorig jaar geboekt weekje Frankrijk staan, helaas dreigde dat niet door te gaan omdat er in Noord-Frankrijk op sommige plekken bijna een meter sneeuw was gevallen. Met belangstelling volgde ik het journaal waar een Nederlander al 2 dagen met zijn auto vast stond met als enige bezit een blikje cola..Toen donderdags de boel op de A1 weer in beweging kwam besloot ik vrijdags de auto te gaan laden om zaterdags vroeg te kunnen vertrekken.

 

Op weg richting Parijs en ver daar voorbij kwam ik in de berm kilometers lange wanden van sneeuw tegen..bij de tankstations liepen opvallend veel in camou legergroen gestoken andere gelukzoekers.

10 uur na ons vertrek reden Mieke en ik het bospad in dat toeging verleent naar het enige huis aan het 6ha meer. Er stond een snijdende wind en het was 5 graden…In tegenstelling tot voorgaande jaren had ik nu geen enkele behoefte om de visspullen in orde te gaan maken..eerst maar eens wat bijtanken.

Evenals in Nederland was ik ook nu niet van plan gezien de lage water temperatuur veel te gaan voeren, een zakje boilies wat potjes met popups en als geheime wapen 15 kilo tot stof oplosbare babycorn mais pellets moest voldoende zijn deze week.

In al de jaren dat ik nu in Frankrijk op karper heb gevist ben ik nog nooit iemand met een penhengel tegen gekomen, een mooie gelegenheid om nu eens te kijken of een Franse karper met de pen te verleiden is. In heel veel gevallen zie ik afstandvissers hun voerboot de kant in varen om daar hun rig te droppen…op meerdere plekken rond het meer strooide ik een paar flinke handen babycorn  een meter uit de kant, meestal net voorbij het aangespoelde drijfvuil en het liefst op de windkant.

                                                            Een prachige vuilhoek met de wind erop!

                                                 De kom met het bootstijgertje en in de verte de oude eendekooi

                                                                                De oude eendenkooi

De eerste dagen leverden de kantstekken geen enkele aanbeet op, toch voelde ik dat het moest gaan komen en bleef spaarzaam doorvoeren,ondertussen had ik nog 2 hengels in het midden uitstaan op de piepers maar ook daar bleven de aanbeten uit. De voorgaande jaren dat ik hier heb gevist heb ik heel vaak vanuit de roeiboot zogenaamde harde plekken opgezocht met een lange bamboestok en gevonden….totdat…het bloedheet werd. Toen ben in eens gaan zwemmen en lopen naar mijn gemarkeerde harde plekken. Het bleek dat de bodem voor een heel groot gedeelte bestaat uit een dikke laag “vloeibare vla achtige substantie” van wel 30 cm dik….dit heb ik nooit kunnen voelen met de bamboestok..Mijn lood en onderlijntjes zinken daar met gemak doorheen, ook het voeren heeft als resultaat dat alles aan het zicht word ontrokken. Aan de andere kant heeft de karper er blijkbaar geen moeite mee om zijn kostje in deze omstandigheden toch bij elkaar te zoeken .

                                                           alles tot in de kleinste details word gecontroleerd

Ik kwam er al snel achter dat de babycorn wel 24 uur nodig had om uit elkaar te vallen en tot stof over te gaan,een grote container gevuld met water en de babycorn werd na 24 uur een pap!Het strooien met die pap zorgt voor een extreem groot voerspoor in alle waterlagen en blijft drijven op die “vloeibare bodem” wel proeven maar niet eten..!

Een zwevend uitgebalanceerd aasje vormde een perfecte presentatie op de penhengel.Eindelijk wist ik na dagen ploeteren een aanbeet te forceren,het is een niet na te vertellen ervaring  hoe het voelt om op een penhengel een bak aan te slaan..je slaat aan en er komt niets mee..maar het zet zich onverstoorbaar in beweging als een loc…..het enigste wat ik tijdens die gierende slip kon doen was meelopen naar een plek waar de kans wat groter zou kunnen zijn om hem te landen.Dankzij het koude water werd het gevecht meer op gewicht dan op snelheid en kracht gevoerd.

Niets forceren, soms wat geven en wat nemen liet mij na 10 minuten een schitterende spiegel zien.
Na wat nieuwe pogingen en uithalen sloot het net zich om deze beauty!!

Eigenlijk was ik voldaan en tevreden na deze vangst, toch lieten de 2 afstandhengels ook nog van zich horen.

Wat vissen betreft was het vanaf woensdag gedaan..door alle regen en wind  de rest van de week met hoge koorts op de bank en mocht van Mieke niet meer vissen......ach een beetje keuvelen een glaasje wijn en wat stokbrood maakte een hoop goed!!

Hopelijk komt er in Nederland spoedig een einde aan de winter.

Groet Hans