Sluimerend Dynamiet

Om eerlijk te zijn was ik de karpers na de wintermaanden  een tijdje kwijt..
Na de winterkarperpenvisserij kon ik ze daarna nergens meer lokaliseren.

Vele vruchteloze pogingen met de pen leveren niets op.

Ik besloot op afstand te gaan vissen op aangelegde voerplekken en aldus werden er op diverse plekken spaarzaam boilies gestrooid.
Meerdere dagen werden de voerplekken onderhouden die in het verleden succesvol waren,
Helaas ..in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.
Daar komt nog bij dat ik het iedere keer lastig vind om “uren te draaien”achter afstandstokken.
Het is een kwestie van de lange adem..en wachten op die verlossende aanbeet.
Na 2 dagen zonder resultaat, sterker nog zonder 1 piepje! Had ik het wel weer gehad.

De 16 Ft BB hengel werd klaargemaakt met de pen met een voor mij compleet nieuwe aaspresentatie plus een nieuwe uitloding, dit is in eerste instantie een proef om te kijken of het werkt.
Wat ik wil bereiken is een soepele aas presentatie en een minimale verstoring tijdens het inleggen.
Met een minimale uitrusting tasje /hengel/onthaakmatje/landingsnet /camera ging ik op pad.

In plaats van kruimopjekurken deze keer als aas hondenvoer ook lekker!
Na een paar honderd meter sluipend langs de waterkant zag ik tot mijn geluk een stofwolk door mijn polaroid bril op sterkte.

Dit was geen stofwolk die veroorzaakt werd door stroming maar duidelijk door karper werd veroorzaakt,ik besloot heel subtiel het pennetje te laten zakken en concentreerde me op de pen maar ook op de omliggende meters in de buurt van de pen.
Tot mijn verrassing liet een karper zijn aanwezigheid in de buurt van de pen zien.
Dit was een ademstokkende vis…breed ..groot..zwaar. mijn karperhart klopte in mijn keel.
Steeds dichter kwam hij naar het pennetje toe,langzaam vormde mijn hand zich om het kurk..
Mijn pen bewoog doordat de vis langs mijn lijn zwom, bukken en pakken dat hondenbrok bad ik.
Helaas…ik zie de dikke beer vertrekken zonder acht te slaan op mijn listig aangeboden brokje.
Als dank voor het mooie moment strooide ik wat van die” hondenkledder” op de plek en stak een stokje in de grond.

Een paar honderd meter verderop werd mijn aandacht getrokken door een op het water drijvende grote plastic zak…redelijk dicht bij de kant.
De zak werd tegengehouden door wat drijfvuil op mijn hurken sloop ik dichterbij en zag onder de zak een toeter van een karperbek vandaan komen.
De toeter ging open en dicht en verplaatste zich niet,voorzichtig probeerde ik een foto te maken van dit schouwspel, nadat ik “van de achteraf mislukte foto” mijn camera had opgeborgen was tot mijn verbazing een 2e toeter onder de zak uit gekomen.

Dit is nou de wereld van de penvisser, dit is met niets te vergelijken…observeren doet begeren..
Dankzij de 16ft kon ik met gemak het aas voor hun neuzen laten zakken zonder ze maar enigszins te verstoren.
Stoïcijns bleven de dames toeteren zonder enige interesse te tonen…

Ik trok me beheerst terug en besloot ze met rust te laten en terug te gaan naar het stokje.
Bij het stokje aangekomen was er van enige stofwolken niets meer te bespeuren, toch besloot ik een poging in het 40 cm diepe water te wagen.
Tijdens het nemen van een hap van mijn krentenbol zie ik de pen met volgdrijver snel vertrekken
Met de krentenbol tussen mijn kaken geklemd sla ik aan en sta onmiddellijk met een zeer diep buigende hengel die met een stevig afgestelde slip net voor de gevarenzone op tijd lijn gaat afgeven.

Tiktiktiktiktiktiktiktik…………………..Nee he toch te licht die stok….
Na de exploderende aanslag wist ik direct dat het om een beste vis ging.
Tijdens de enerverende dril realiseerde ik me opeens dat het landen wel eens een zware dobber kon gaan worden..tussen het water en mijn voeten was een hele hoge steile dijk van wel 2 meter..
Met mijn 2 delig landingsnet en de 4.85 hengel en de steile dijk ….

Zittend op de dijk schopte ik een trappetje naar beneden in de kleiwand ..langzaam liet ik mij op mijn rug richting het water zakken vlak bij het water kon ik met de nodige moeite de vis in het net laten glijden.
Dit is wederom een zware bak van een vis ..maar hoe kom ik in godsnaam met dit beest weer boven?
Na de slip los gedraaid te hebben van mijn molen kieperde ik de hengel op de kant.

Via het trappetje klom ik op mijn rug weer omhoog. met de vis stevig vastgeklemd tussen de mazen.
Uitgeput lagen wij beide op de onthaakmat….
Snel werd de camera opgesteld en constateerde dat ik in het scherm niks zie..verrekte polaroid bril !!
Zonder bril ben ik een blinde vink..maar zie nog wel enige contouren.
Op de gok werden er snel een aantal foto”s gemaakt .

En de vis via het trappetje weer teruggezet.

Penvissen..met geen pen te beschrijven.

Groeten Hans