Wonden Likken

Dit verhaal gaat deze keer niet over een vangst maar over een verpletterende nederlaag.

Vorig jaar ben ik ze voor het eerst tegengekomen, het zijn een groepje koi  karpers van zo een 50/60 cm en een in mijn ogen zeer grote karper, bevend heb ik eens tijdens langdurende observaties een wazige (dus slecht) gelukte foto met mijn mobiel kunnen maken waarna ze weer spoorslags verdwenen en weken uit het zicht bleven.

Die grote karper bleef maar in mijn hoofd zitten malen en al mijn tijd en energie stak ik in deze vis, die wilde ik een keer vangen met de penhengel, die speciaal is aangeschaft voor “powersituaties”

Ook dit jaar voor mijn vakantie naar Frankrijk ben ik een maand bezig geweest om ze te vinden.
Note: Na 75 karpers te hebben gevangen op een zelfhaaksysteem in France was het wel weer eens tijd voor het echte penwerk;)

Dat is gelukt, op een water van een paar kilometer lengte verbleven ze meestal in een plantenrijk gebied van slechts een 50 meter, concurrentie van andere karpervissers had ik niet te vrezen omdat het eigenlijk een onooglijk slootje was..vol met waterplanten maar dat wel in verbinding staat via aan het oog ontrokken duikers.

Iedere keer  was de grote karper een korte periode (vanaf s”morgens een uur of 6 tot s”morgens 9 uur) aan het slurpen aan de waterplanten die tot aan de oppervlakte groeiden,ademloos zag ik vaak de massieve vis zijn rug verheffen uit de planten.

Na die tijd stopte iedere activiteit en was het slootje uitgestorven.

Ondertussen ben ik wel wat gewend, maar hiervan gierden elke keer de zenuwen door mijn lijf.

Plan1:

Het  plan was om de karper te gaan belagen met hondenbrokken en pennen op een vooraf gemaakte voerplek.

Dat dit tot een gekmakend tafereel zou zorgen daar kwam ik wel achter…

Bij aanvang voerde ik eerst een redelijke hoeveelheid brokken op verschillende plekken in het 50 meter gebied.
Daarna maakte ik een 1 voerplek van partikels voor de pen, vanaf de penstek kon ik de gevoerde hondenbrokken in de gaten houden en vanaf de brokken kon ik de penplek in de gaten houden.
Als ik aan het pennen was dan kwam  de vis redelijk vlot op de brokken af, de brokken werden in vol vertrouwen genomen, viste ik met brokken dan werd ik gek van de bellen plakkaten op de penstek.
Hoe vaak ik de montage heb verwisseld ..dan weer drijvend dan weer pennen…ik weet het niet meer.

Het was een kat en muis spelletje aan het worden.

Effectief was het zeker niet.

Plan B:

Vanaf nu word er alleen met de brokken gevist.
Aan een 0.30 hoofdlijn word rechtstreeks de haak geknoopt, en aan de bocht van de haak word rechtstreeks een hondenbrok gehaakt .

Het aas word ingelegd tussen de waterplanten waar de karper in vertrouwen de voerbrokken tussenuit aan het zuigen is,bloedstollend zie ik de enorme toeter mijn brok benaderen, en de vis maakt dezelfde slobberende zuigende bewegingen.

Onmiddellijk constateert de karper dat mijn brok zich anders gedraagt  doordat de brok “niet meekomt” vermoedelijk omdat de kale haak wat weerstand geeft door de waterplanten.
Met een enorme zwaai (foute boel) neemt hij afstand en laat zich niet meer zien.

Een volgende keer besluit ik de haak met het aas net buiten de plantenrand  aan te bieden,ook nu worden de losliggende brokken in vertrouwen genomen.

En net als de vorige keren zie ik die enorme toeter mijn aas tot een paar centimeter benaderen en pakt de brok! om het in een fractie van een seconde weer los te laten
Ook nu maakt de "klappen van de zweep" kennende karper rechtsomkeert en mij in vertwijfeling achter latend .

Waarschijnlijk heeft de vis  de “stugge”hoofdlijn opgemerkt.

Een volgende keer maak ik gebruik van een lange soepele gevlochten onderlijn waar de hondenbrok gemonteerd is aan een hair.
De onderlijn en de hoofdlijn worden beide voorzien van een 8 knoop en aan elkaar gelust.
Ook hier weet de karper weer onderscheid te maken tussen vrij liggend aas en subtiel aangeboden aas….

Om niet gekker te worden als ik nu al ben geef ik het vissen met de brokken op.

Ondertussen ben ik al weken bezig  en iedere keer leer ik door schade en schande wat bij en probeer door een kleine verandering/verbetering de vis om de tuin te leiden, maar iedere keer trek ik aan het kortste eind…..

Plan C:

Penvissen, het is natuurlijk bizar als je de door jou gewenste karper regelmatig aan de oppervlakte ziet azen en dat je dan hoopt dat hij op je aangevoerde stek af gaat komen.

Gisteren was ik er weer vroeg bij en maak een partikel voerplek,ondertussen rij ik naar een ander water om te kijken of daar nog iets te beleven valt.

Na een uurtje kom ik terug  bij het slootje en zie “mijn karper” aan de oppervlakte bovenop het voer staan!
In afwachting doe ik helemaal niks…de penhengel is klaar de pendiepte is goed afgesteld de haak is nieuw en vlijmscherp het aas zit aan de haak, nu moet mijn vriend nog gaan zakken…
En dat doet hij! enorme bruis plakkaten stijgen naar de oppervlakte mij hart komt bonkend mijn strot uit.
Een meter naast het bruisend geweld laat ik tergend langzaam de pen voorzien van harde mais op een hair zakken.

Het kan nu niet meer misgaan prent ik mezelf in om wat rustiger te worden,het lukt maar niet…

Wat is het penvissen toch een beestachtig adrenaline verhogende  materie, met niets te vergelijken.
Er komt beweging in het subtiele pennetje en het verdwijnt langzaam onderwater het volgdrijvertje gaat mee en ik sla zo vast als een huis op de door mij zo gewenste karper.

Met een tot breken toe gebogen hengel  en een zwaar afgestelde slip weet de vis toch een aantal meters  lijn te winnen en gaat als een langzaam op gang komende intercity gewoon door..niet te stoppen ..niet te houden.. na tien meter is het over de vis zwemt zich vast in een obstakel onderwater……KUT!!! mijn pennetje komt naar boven drijven om te zeggen het is over Hans.

In verbijstering zit ik een sigaret te roken en alles te overdenken wat een desillusie!
Maanden heb ik hier naar uit gekeken  en dan sta je nog met lege handen.

Ik word uit mijn droom verlost door de werkelijkheid, een grommende vrachtauto zie ik tot aan de sloot naderen.

Met een kraan word er een maaiboot in het water geplaatst.

Ik raak volledig in paniek ren er naar toe en probeer de maaiman op andere gedachte te brengen, wat ga je GVD doen? Waarom? Weet je wel  dat alles naar de kloten gaat? slaan die gruwelijke messen de karpers niet kapot? Hun wereldje gaat eraan….LUL!

Sorry voor deze uitladingen soms ben ik niet rationeel..

Karpervissen roept soms erg veel emoties op....

Onverstoorbaar zegt de man dat het moet van het waterschap om de doorstroming te bevorderen.
Met veel kabaal word het maaiende monster in werking gezet en weet de sloot in een paar tellen te veranderen  in een uitzichtloze modderpoel ontdaan van de geliefde waterplanten van mijn waardige tegenstander die mij een verpletterende nederlaag heeft bezorgd.

Een wondenlikkende groet van Hans