Penvissen op de Beulenpoel deel 8.

Het gaat de laatste dagen uitstekend, alle vissen worden keurig gehaakt ten opzichte van de missers in de voorgaande weken op de Beulenpoel.
Het vertrouwen in het systeem is weer helemaal terug, en dat is erg belangrijk.
Penvissen en twijfelen is voor mij een fatale combinatie.
Voor de verandering ben ik vanmorgen vroeg weer een keer naar de “vergeten Poel” gegaan.
Tot mijn verbazing was er gewoon niet te vissen..het water was tot de laatste vierkante centimeter bedekt met eendenkroos.
Jammer, dan maar snel naar de Beulenpoel.

Even een zijsprongetje:

In de afgelopen weken was het mij opgevallen dat de karpers zich graag ophouden in de buurt van het drijfvuil en bij gezonken takken,meestal niet meer dan een meter uit de kant.

Eigenlijk vertel ik niets nieuws, het is algemeen bekend.Wat ik nog nooit heb gehoord of gelezen  is het zelf creëren van “een obstakelstek”Als je regelmatig steeds op dezelfde stekken vist en vangt, dan heb ik het gevoel dat je de stek uitput. Karpers gaan misschien deze plekken mijden…Een op zich interessante plek waar ik nog nooit heb gevist heb ik de afgelopen weken iedere keer na het vissen voorzien van bestaande en gezonken takken,er ligt genoeg …

En ik weet door de manier van plaatsen precies hoe ik buiten de takken kan gaan vissen.
Boven water is het totaal niet zichtbaar, een betere plek waar de karper meer te vinden heeft dan een kale stek.Gisteravond in het donker een emmertje voer uitgestrooid tussen en buiten de takken.Mocht er in de latere uurtjes karper aanwezig zijn, dan zijn ze wel een poosje zoet….
Vanochtend  bij aankomst eerst maar eens kijken bij de takkenstek,die op een veilige afstand word geobserveerd .Een moeilijk uit te leggen “draaiing” zoiets alsof de gootsteen  leegloopt met zo een zuigende trechter vlak bij de takken..geeft  duidelijk het azen van een karper aan dit vraagt om aktie!

Rustig word de pen voorzien van 2 mais korrels en een halve meter naast de nog steeds aanwezige draaiing  neergelaten.Met spanning zit ik ondertussen met mijn andere oog eventueel gevaarlijke vluchtwegen te bekijken.Wat ik had gehoopt gebeurd ook,het fragiele pennetje loopt in een vloeiende beweging weg.Met een haal zet ik de haak..de karper ranselt het hout en gaat er als een intercity vandoor met een forse tak ..die ik zelf had neergelegd…oeps..als dat maar goed gaat.De tak kan aan een overhangende boom vastraken, en het landen zal ook linke soep kunnen worden.Diverse vluchtpogingen werden ondernomen en tot mijn geluk raakte mijn lijn bevrijd van de tak.Rekening houdend met een eventuele lijnbeschadiging door de tak werd er wat “dril gas” teruggenomen, ondertussen had ik gezien dat het om een beste spiegel ging.Met een groot gevoel van opluchting kon ik de vis netten.Daarna mocht ik hem aan beide kanten fotograferen.

Het voelt echt goed!

Groet Hans