maandag 31 augustus 2009

Mijn eerste Karpers



Een van de eerste,velen zullen nog volgen.......


Mijn visserij is eigenlijk begonnen met brasem vissen, in die tijd woonde ik in Amsterdam waar ik trouwens ook geboren ben.
Met een wat oudere collega ging ik eens mee naar Landsmeer.
Daar kon je alleen komen met een roeibootje wat te huur was bij de 3 zwaantjes.
Nooit meer van mijn leven zal ik de dag vergeten dat ik op de brasem hengel een voor mij onbekende vis aan de haak kreeg die de vaste stok waar ik mee viste bijna het water in trok en de lijn met een doffe knal kapot trok…dit was nou een karper zij hij…
Een karpervisser werd 47 jaar geleden geboren……
Dit moment heeft mij als 15 jarige nooit meer los gelaten.
Een andere collega nam me mee daarna naar een watertje in de buurt van Uitgeest daar zwommen volgens hem een heleboel kleine boerenkarpertjes.
Op die plek ving ik mijn eerste boerenkarpertje .op de vaste stok net nog te houden.
Wat was hij sterk en wat voelde hij stevig aan een spierbundel…


Het karpervissen in die tijd was voor een kleine groep vissers die hoofdzakelijk met de pen met aardappel of soms met een balletje roggebrood aan het vissen waren, het waren de mannen van het eerste uur…
Sommige beleefden spectaculaire avonturen op de boerenkarper in de zaanstreek of de wieringermeer.
Ademloos hoorde ik hun verhalen aan.
Na een leerproces op cultuurwater, zoals de Amsterdamse bosbaan en karperputten in de omgeving van Amsterdam, trok het avontuur mij steeds meer aan.
Ook de Wieringermeer werd bezocht,’je moet ze zoeken bij de houten palen werd mij verteld”
Het was daar toen zo stil je hoorde werkelijk niets,je was je ieder moment bewust van de stilte...
En als je daar tegen een paal je aardappel liet zakken met een hand kruim dan werd er soms na uren je pen ondergetrokken,die karper vergeet ik ook nooit meer het leek wel een pistoolschot ….zo snel zat hij aan de overkant in het riet voor je amper kon reageren….


De onthaakmat moest nog worden uitgevonden,hoewel we regelmatig een natgemaakte juttezak gebruikten.Wegen deden we af en toe, en met een pakje shag kon je ongeveer het formaat inschatten..De "uitrusting" bestond meestal uit een hengel een tasje een soort strandstoelje en een schepnet.De vissen hadden nog geen naam. We noemden ze schub leder of spiegelkarpers,enkelen gingen alleen achter de boerenkarper aan.De zaanstreek en de wijdewormer stonden ook bekend om hun echte boerenkarpers,
Er werd gevist met broodkorsten,roggebrood en als favoriet de kruimige aardappel.
Met Peter (die rechts op de foto staat) heb ik een prachtige karper periode meegemaakt.

                                                                                                      
 

De Karpers konden onze korsten niet weerstaan,en het Hardy net was toen groot genoeg!
Henk Peeters en Ronald Fenger waren de enigste ,voor zover ik nog weet die Hardy Hengels importeerden.
Beide heren hebben ook hun naam samengesmolten zodat de allereerste beetpieper werd geboren onder de
naam Heron.

                                     

Het was een wit of groen kastje,wat op de grond lag verbonden met een draad naar de elektrische kop die tevens als hengelsteun diende,het kopje had een metalen pen waar de lijn achter liep.
Tussen de geleideringen hing je een Peeters waker.of een opgerold stukje alu folie.

Het geluid van de Heron beetpieper was heel apart .
Bij Peeters kocht in mijn allereerste Hardy hengels de 2 delige Holglas Richard Walker 10 voet.


Prachtig lang kurken handvat met aan de bovenkant het karakteristieke champignonnetje.no1 en no2
De hengel was afgeleid van de Mark 4 splitcane waar Richard Walker zijn wereldberoemde Clarissa mee ving.voor meer info zie het boek van Jan de Winter en dan met name het artikel over het Groene Meer.
Naderhand is er een gekuiste versie van dit boek uitgekomen waarin het groene meer niet meer werd beschreven…..


De Hardy Palakona splitcanehengel, heeft mij veel plezier gebracht.
Menig karper heeft de hengel diep laten buigen..
Het is wel zaak een spitcane goed in de gaten te houden...en vooral niet te overbelasten.
Een goede slipafstelling is noodzakelijk.


Mvrg. Hans

6 opmerkingen:

  1. Hans

    Mooie blog en erg leerzaam voor jongere vissers



    gr jerry

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Hans,

    Prachtig blog heb je gemaakt, en dit verhaal is om van te smullen!

    Groeten,
    Peter

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Prachtig, stond bij Peeters als kleine jongen uren te kwijlen voor de etalage en binnen. Met mijn bijeen geschraapte geld kon ik net een kaartje voor de trein kopen en soms nog een karperpen. Zucht ......

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Supertrots op mijn pa: de Karper-king!
    Liefs Paula.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hallo Hans,
    Een superblog mag ik wel zeggen, zeer compleet met die prachtige foto's. Zie dat je beperkt wordt in je beschikbare ruimte, misschien een idee een link te plaatsen naar een nieuwe blog en daar verder gaan. Heb zelf weinig tijd om te pennen en breng menig mooie dag werkend door. Dan is het toch leuk regelmatig naar jouw blog te gaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hans de electrische, (en toen nog niet electronische), Heron beetverklikker was een wit plastic kastje met een Witte Kat blokbatterij. Daarin zat een zoemertje, (als bij de tandarts), en een rood lampje. Aan dat kastje zat een wit electra draadje wat naar de beetmelder ging. Dat was ook een klein kastje met een V van boven. Het kleine kastje werd op de hengelsteun geschroefd. Hierin zat een beetje gebogen naald die je eerst wat opzij moest drukken en daarachter kwam je lijn langs te lopen. De naald registreerde de gevoelige aanbeet en de zoemer ging. Ik weet dat zo goed omdat ik één van de eerste klanten was die er een kocht. (Ik werkte immers bij Henk Peeters). Oorlogen zijn er om gevoerd. Het zou niet sportief zijn om zo te vissen en nu weten we niet beter. Groet Thomas.

    BeantwoordenVerwijderen